Van de Voorzitter

Want het huis wordt weer iets stiller. Na Brent en Naomi nu ook Isa die uitvliegt. En met het loslaten komt ook dankbaarheid, liefde en trots voor wie ze zijn én zijn geworden, voor de plek die ze vonden, voor de basis die ze meenemen. Je ziet ineens hoeveel er is gegroeid in al die jaren. En hoe belangrijk die veilige thuisplek is.

Ik moet bij zulke momenten ook denken aan onze gemeente – aan het huis van God. Ook daar draait het om ruimte geven, om veiligheid en verbondenheid, om groeien en op je plek zijn. De kerk is geen woonhuis met muren en een dak, maar een geestelijk thuis waarin we elkaar mogen dragen en opbouwen. En ook daarin veranderen de dingen voortdurend. Mensen komen, mensen gaan. Sommigen nemen afscheid van taken. Anderen zetten hun eerste stappen in een nieuwe rol.
De afgelopen tijd stonden we als kerkenraad voor een flinke uitdaging. We riepen op tot het meebouwen aan de gemeente, tot het nemen van verantwoordelijkheid – zoals dat hoort in een levend huisgezin. Want zonder mensen die willen dienen, valt het huis uit elkaar.

En hoe mooi is het dan dat we binnenkort vier nieuwe ambtsdragers mogen verwelkomen. Mensen die zich geroepen voelen, die willen bijdragen, die hun plek willen innemen. Ik ben dankbaar voor hun ‘ja’ – en ook voor ieder die is gaan nadenken, bidden of met ons het gesprek is aangegaan. De oproep heeft iets losgemaakt, en dat geeft hoop. Op 20 juli aanstaande worden Agnes Hartvelt en Gertjan Poot bevestigd als scriba’s, een taak die zij samen zullen dragen. Een duo dat goed op elkaar is ingespeeld. En op 21 september verwelkomen we tijdens een wederom feestelijke dienst Harro Ordelman en Jan Mosselman in de kerkenraad als penningmeester van de Diaconie en lid van het College van Kerkrentmeesters. Ook dat is meebouwen aan het huis van God. Wat een zegen dat deze mensen worden bevestigd in het ambt! We nemen ook afscheid van 2 ambtsdragers; mijn rechterhand Krista Vliegenthart als scriba en Jaap Meijvogel als penningmeester van de Diaconie. Beiden hebben zich de afgelopen jaren ingezet voor onze kerk en daar zijn wij hen dankbaar voor.

Een huis leeft van betrokkenheid. Van zorg en gastvrijheid, van inzet en geloof. We zijn samen verantwoordelijk voor het huis van God, voor het bewaren van wat waardevol is en het doorgeven aan wie na ons komt. Zoals ouders hun kinderen helpen uitvliegen, zo mogen wij elkaar helpen in geloof. Als gemeente zijn we volop in beweging. We zoeken naar manieren om ons zichtbaarder te maken, onder andere via sociale media en in de invulling van de diensten. Dat vraagt tijd, een ritme, en soms wat vallen en opstaan. Maar het voelt goed om in beweging te zijn. Steeds vaker zie ik gezichten in de kerk die ik nog niet eerder heb gezien.

Als kerkenraad willen we dit actief oppakken. Daarom zal de ouderling van dienst voortaan samen met de dominee bij de uitgang staan, om nieuwe gezichten welkom te heten. Soms zal gevraagd worden of jij als gemeentelid met iemand mee wilt lopen naar De Verdieping voor een kop koffie. En nee, dat hoeft geen diepgaand gesprek te zijn – gewoon even oprechte aandacht: “Wat fijn dat je er bent, voel je welkom.”
Kerkenraadslid Erik Hietkamp heeft een oproep aan jullie gedaan op de kerkapp: hoe willen jullie dat een gemeenteavond er uitziet? Wat vind je belangrijk? Gaat het jou om het ontmoeten, om verdieping, heb je ideeën over gemeente-zijn … laat van je horen. En nee, je hoeft het niet gelijk allemaal zelf te organiseren maar als wij niks meekrijgen vanuit de gemeente is het lastig om iets te organiseren wat bij jullie past. We horen vaak vooral wat er beter kan, maar een complimentje doet ons goed. Dus als je ideeën of suggesties hebt laat het dan vooral weten! Dat geeft ons energie om door te gaan en samen met jullie mooie momenten te creëren.

Met de zomervakantie voor de deur vliegen veel gemeenteleden even uit, waaronder ook Michel en ik. Vakantie geeft rust, brengt je naar nieuwe streken en geeft ontspanning. Ik kijk uit naar alle foto's op onze kerkapp. Zo blijven we met elkaar verbonden – ook op afstand. Maar we vliegen ook weer terug naar huis. Letterlijk en figuurlijk.

Een fijne zomer en zomervakantie ligt niet voor iedereen in het verschiet. Ik wil jullie meegeven om voor elkaar te blijven bidden. Dat is nodig, want het is belangrijk om naar elkaar om te blijven kijken en elkaar te dragen in gebed. In het bijzonder denken we aan de zieken in onze gemeente. Zij én hun naasten hebben onze steun en gebeden hard nodig.

Ik wens ons toe dat we elkaar blijven vinden. Dat we als gemeente een thuis mogen zijn; voor elkaar, voor wie nieuw binnenkomt, voor wie zoekt, twijfelt, gelooft. En dat we elkaar durven blijven oproepen om het huis van God te dienen, te dragen en te vullen met liefde.
In geloof, hoop en vertrouwen

Agnes Kappe
Voorzitter Kerkenraad