Overdenking van onze ambulant predikante ds. Arlette Brabander-Schuytvlot

Meditatie
Van alle seizoenen vind ik de herfst het mooiste. Het wordt weer kouder, regenachtige dagen, buiten is het festijn van mooie herfstkleuren en natuurlijk warm binnen zitten met een heerlijke kopje thee. In de herfst schept de natuur elk jaar weer uiterlijke beelden, zij legt al haar bonte kleuren af. Het wordt donker, koud en stil. Het planten- en dierenleven trekt zich terug. Wanneer je afstemt op deze cyclus dan ga je mee naar ‘binnen’. Ook de mensen trekken zich terug uit de ‘samenleving’, zijn meer naar binnen gericht. Wanneer de dagen langzaamaan steeds donkerder worden, dan is het tijd om te rusten en je naar binnen te keren, door stille overdenking en meditatie. De herfst gaat over het loslaten van datgene wat wij niet meer nodig hebben of wat ons tegenhoudt. Zoals de boom haar bladeren laat vallen, langzaam één voor één naar de grond.

Over de verschillende seizoenen staat er niet veel in de Bijbel. Maar dat er verschillende seizoenen bestaan, wordt al in het verhaal over de schepping verteld (Genesis 1: 14). Aan Noach vertelt God dat de verschillende seizoenen een eigen functie hebben: de tijd om te zaaien, te oogsten, een tijd waar het warm is en een tijd waar het koud is. Elk seizoen heeft zijn eigen kenmerk staat er in Spreuken 26:1: sneeuw past niet bij de zomer en regen past niet bij het voorjaar, de tijd waarop de oogst wordt binnengehaald in Israël. Seizoenen waren in de tijd van de Bijbel nog belangrijker dan bij ons. De mensen waren voor een goede oogst afhankelijk van de regen die er viel in het jaar. In de Bijbel lezen we dat God seizoenen aan de mensen heeft gegeven. De verschillende jaargetijden zijn een zegening van God.

Soms ervaar je je eigen leven ook als een wisseling van seizoenen. Je wordt geboren, je groeit op, je wordt ouder en sterft. In Prediker 3 lezen we dat er voor alles een tijd is. Er zijn tijden waarop we met volle teugen van het leven kunnen genieten, maar er zijn ook tijden die soms moeilijk en zwaar zijn.

In onze gemeente bezoek ik veel mensen die in de herfst van hun leven verkeren. Ze hebben inmiddels al veel dingen los moeten laten. Dat is vaak op allerlei gebieden, zoals het stoppen met werken of de verkoop van hun bedrijf. Een huis met tuin wordt op een gegeven moment ingeruild voor appartement. Op lichamelijk vlak vallen ook langzamerhand de bladeren van de boom en om hen heen vallen dierbare mensen weg uit het leven. Hoe gaan wij om met verlies? Hoe behoudt dit herfstseizoen zijn kleur nog in ons leven? Het zijn vragen waar ieder mens voor zichzelf een antwoord op probeert te vinden. Tegelijkertijd zijn het ook vragen die wij met elkaar zouden moeten delen. Mensen hebben mensen nodig. Wij hebben elkaar nodig in het zoeken naar antwoorden op onze levensvragen. Om elkaar te bemoedigen en weer op te richten. Juist om ervoor te zorgen dat er weer nieuwe jonge bladeren aan de tak gaan ontspruiten: nieuwe ideeën, inzichten en plannen. Zo verloopt ons innerlijke leven ook volgens de cyclus van de seizoenen. Ik wens u een warme en kleurrijke herfst toe.