Overdenking van onze ambulant predikante ds. Arlette Brabander-Schuytvlot

Meditatie: ‘Het volk dat nu in het donker leeft, zal een stralend licht zien’ (Jesaja 9: 1a)

Het zijn de donkere dagen van december. In huis branden lichtjes: de kerstboom, de kachel, de haard. Het geeft ons een gevoel van behaaglijkheid en nostalgie. Meer dan ooit zien we uit naar een stralend licht. De vooruitzichten zijn deze winter niet zo rooskleurig als we dachten. In plaats van de pandemie de baas te zijn met de vaccinaties, is er een nieuwe besmettelijke variant die tot zorgen baart. Operaties zijn wederom afgezegd en uitgesteld. Mensen worden opgeroepen voor een derde prik, die de zorg moet gaan ontlasten. Hoe gaat dit verder? Dat is de grote vraag die velen bezighoudt. Een vraag die niet alleen gaat over het verloop van de pandemie, maar ook over de aarde zelf.

Onze levensstijl heeft ervoor gezorgd dat wij in de grootste crisis allertijden terecht zijn gekomen: de roofbouw die wij plegen op onze planeet. Hoe lang nog kunnen we dit leven voortzetten zoals we dat gewend zijn? Hoe zal de toekomst voor onze kinderen eruitzien? Het zijn vragen waarvan we ‘s nachts wakker kunnen liggen.

De profeet Jesaja gaf zijn mensen hoop in tijden van onzekerheid. Hoop voorbij de ellende. Dat is wat we doen als christenen. We geloven dat God een plan met alle mensen heeft. Hij laat niet varen het werk dat zijn hand is begonnen. Ieder jaar vieren we met kerst dat God zijn zoon Jezus heeft gezonden naar onze aarde. Jezus is onder ons komen wonen, om zo deelgenoot te worden van onze geschiedenis. Hij heeft alles doorgemaakt wat een mens in zijn leven kan meemaken. Alle verdriet en pijn, maar ook de vriendschap en liefde. In dit alles is hij tot het uiterste gegaan.

Hierdoor is onze geschiedenis op aarde geen duister verhaal, maar is onderdeel geworden van de heilige geschiedenis: de geschiedenis die God met de mens gaat. Deze geschiedenis gaat ons niet alleen geestelijk, maar vooral ook lijfelijk aan. Onze geschiedenis is een aaneenschakeling van gewelddadige ontladingen, hongersnoden, aardbevingen en pandemieën. In de Openbaring van Johannes wordt gesproken van vier paarden met ruiters die met ons meerijden de geschiedenis door: een wit, rood, zwart en vaalgrijze paard. De ruiter op het rode paard staat symbool voor alle oorlogen, degene op het zwarte paard voor de hongersnoden en de ruiter op het vaalgele paard voor ziekten en dood.

Naast deze drie paarden rijdt er ook nog een wit paard met ruiter met ons mee door de geschiedenis. De kleur van vrede en licht. Het blijft meelopen met de andere paarden en verlaat hen niet. Op dat witte paard is een ruiter gezeten die wèl iets doet en niet alleen een herkenningsteken draagt. Hij draagt een boog. Het voorwerp is doordacht en doelgericht. Er wordt met scherp geschoten. Er moet iets bereikt worden voor de eeuwigheid. Christus is degene die op het witte paard zit. Christus rijdt met stormachtige gang mee door de wereldgeschiedenis. Hij is bij ons en blijft bij ons. Dat is het antwoord dat de Bijbel ons geeft in deze crisistijd. Dat is de belofte van de Kerstnacht. Ons is een Heiland geboren. Onze toekomst is geborgen in de handen van God. Wij zijn onderweg naar het licht.