Nieuws of overdenking door de voorzitter van de kerkenraad, dhr. Rob de Bruijn

Covid-19 versus versoepelingen vervolg
Op het moment van schrijven voor mijn bijdrage aan de Kerkbrief nr. 6 zit ik aan de eettafel in ons gehuurde vakantiechalet in Beekbergen op de Veluwe. Vandaag heerlijk op de (gewone) fiets een tocht van 50 km gemaakt door bossen en over heidevelden. Nu in deze tijd van het jaar (de schoolvakanties zijn nog niet begonnen) kom je jonge gezinnen en oudere mensen van onze leeftijd tegen: de 65plussers. Geen last van Covid-19 en geen mondkapjes nodig in de natuur onder de blauwe hemel. Dan besef je pas wat “vrijheid” is als je geen beperkingen hebt. Een ander soort vrijheid weliswaar, want er is heel wat onvrijheid in de wereld en dan gaat de vergelijking met onze beperkingen inzake Corona vanzelfsprekend geheel mank.

Er is wel genoeg reden voor dankbaarheid dat zo langzamerhand de samenleving stapje voor stapje weer normale vormen gaat aannemen. Dat geldt natuurlijk ook voor ons als gemeente en met name voor het weer naar de kerk gaan en een gemeente kunnen zijn. We verlangen er toch (hopelijk) naar om met elkaar ons geloof te belijden en samen te komen in de kerk? We verlangen er toch naar om na de dienst gezamenlijk koffie te drinken, elkaar te zien en te spreken en oprecht belangstelling te tonen in elkaars wel en wee? Het loopt overigens nog niet storm met de kerkgang sinds we daar begin juni weer mee begonnen zijn. Zijn we nog aan de voorzichtige kant misschien? Het kan zomaar zijn dat we om persoonlijke redenen nog even afwachten zodra er weer gezongen kan worden of dat het koffiedrinken weer wordt opgestart of dat we op z’n minst zelf voor de tweede keer gevaccineerd zijn. Hoe het ook zij: de kerk is open en we proberen (de regels uiteraard in acht nemend) absoluut geen onnodige risico’s te nemen. Uw en onze persoonlijke gezondheid en veiligheid is zonder meer belangrijk. Wellicht overbodig te melden, maar wij volgen op de eerste plaats de PKN richtlijnen en op de tweede plaats maken wij als Kerkenraad ook onze eigen afwegingen. Blijf op de hoogte en volg het laatste nieuws in de Zondagsbrief die wekelijks op de donderdagavond verschijnt. U kunt deze per e-mail ontvangen of lezen op de website www.kleinekerk.nl

Wisseling van de wacht
In de aanstaande laatste Kerkenraadsvergadering van het seizoen 2020/2021 op 13 juli zal ik als voorzitter aan het eind van die vergadering de voorzittershamer symbolisch (ik heb nog nooit een hamer gezien overigens) overhandigen aan Agnes Kappe.
Zij zal dan het stokje van mij overnemen en de kerkenraad gaan leiden de komende vier jaar. Ik vraag u daarom haar in liefde alle hulp en steun te geven die ze nodig heeft. Het wordt er allemaal niet makkelijker op in een wereld die bijna van God los is. Ook in onze eigen Kleine Kerk zijn er nog de nodige hoofdpijndossiers waar een oplossing voor moet komen. Laten we daarom niet afhaken, maar juist aanhaken. Met elkaar gemeente zijn in geloof, hoop en liefde. Heb dat vertrouwen en spreek dat ook uit tegen elkaar. Reageer positief als er anoniem of persoonlijk een beroep op u wordt gedaan om mee te bouwen aan God’s (Kleine Kerk) gemeente. Er is in ieder geval genoeg te doen en we hebben nog steeds mensen nodig. Meld u aan en laat van u horen!

Ikzelf kijk terug op (toch wel) een roerige periode de afgelopen vier jaar. Wij waren in april 2017 in Voorhout komen wonen en hadden hiervoor bijna dertig jaar in Rijnsburg gewoond. We kenden de gemeente van de Kleine Kerk niet dan alleen dat het een PKN gemeente was. In de maanden daarna ga je de mensen in eerste instantie van gezicht kennen en later (bij het koffiedrinken) óók van naam. In de gesprekken met ds. Joep van den Berg en Han de Winde (die mij in overweging gaven te denken aan het voorzitterschap) werd mij wel duidelijk dat er “zorgen” zijn in de gemeente. Bij mijn aantreden als voorzitter van de kerkenraad in september 2017 lag er een kerkvisitatie rapport met aanbevelingen voor de kerkenraad, predikant en gemeente dat vroeg om actie. Er volgde een tijd van veel praten om elkaar beter te leren kennen, maar ook om na te denken wie we eigenlijk zijn. Wat is onze identiteit? Wat vinden we belangrijk? Welke missie hebben we als Kleine Kerk in de wereld en in de Voorhoutse samenleving? Wat voor predikant/predikante hebben we daarbij nodig? Samen zoeken naar oplossingen, mogelijkheden, verbinding, maar bovenal het stellen van vertrouwen in elkaar. Op gemeentevergaderingen hebben we u zoveel mogelijk hierin meegenomen. De kerkenraad heeft gebruik gemaakt (op advies van onze classis predikant) van externe hulp om ons in het proces, in deze zoektocht, bij te staan. De tijd van Corona heeft er helaas niet toe bijgedragen om één van onze doelstellingen te realiseren: een hechte gemeenschap te vormen. Dat pakken we nu weer op, want zoals hierboven gemeld kunnen we “gewoon” weer naar de kerk zonder al te veel beperkingen. Terugkijkend heb ik geleerd dat het niet makkelijk (wel uitdagend) was om samen te werken met mensen in zo’n grote diversiteit oftewel verscheidenheid. Iedereen heeft een (eigen) mening en iedereen heeft sterk de behoefte die ook te ventileren over wat voor onderwerp dan ook.
De kerkenraadsleden zijn stuk voor stuk allemaal (gelukkig) mondig genoeg en schromen niet dat ook te uiten. Dat maakt het niet altijd eenvoudig om de neuzen dezelfde richting uit te krijgen. Tegelijkertijd was het een mooi avontuur en vond ik de samenwerking over het algemeen zeer plezierig.

Er zijn twee dingen die ik hier graag wil melden, omdat ik dat als bijzonder heb ervaren: de oprichting van de stichting De Paraplu en het oecumenisch overleg met de RK Bartholomeus en Kaleb. Twee voorbeelden van samenwerking die gehoor geven aan onze gezamenlijke missie om zichtbaar te zijn in de Voorhoutse gemeenschap. Ik spreek dan ook de wens uit dat dit verder wordt uitgebreid. Dat we als verschillende geloofsgemeenschappen in verbondenheid met Jezus Christus iets kunnen uitdragen van ons geloof en hoe wij als christen in het leven staan en daar dan ook het spreekwoordelijk woord bij de daad voegen.
Nu aan de vooravond van de vakantieperiode gaat het kerkelijke leven in de ruststand en starten we het nieuwe seizoen weer met een celebrationsdienst op zondag 5 september. Daarna op zondag 12 of 19 september (is nog niet zeker op het moment van schrijven) de afscheids- en bevestigingsdienst ambtsdragers.

Ik neem het komende jaar een sabbatical jaar en wil even vrij zijn van vrijwilligerswerk in welke vorm dan ook. Ik heb afgelopen januari de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en hoop met 66 jaar en 7 maanden met pensioen te gaan op 1 augustus van het volgend jaar. Dan heb ik ruim 51 jaar gewerkt en dan is het misschien ook wel genoeg geweest. Nu nog één jaar (zal een druk jaar worden) werken aan opbouwen, afbouwen en overdragen.
Ik ben dankbaar dat ik voorzitter heb mogen zijn van de PG Voorhout, dat ik relatief gezien veel enthousiaste mensen heb mogen ontmoeten die de kerk een warm hart toedragen. Ik bid dat de gemeente weer mag groeien en dat mensen zich aangesproken mogen voelen en blijven inzetten voor de goede zaak: Het Koninkrijk van God.

Goede vakantieperiode gewenst.